VLIARUS seu OLARIO

VLIARUS, seu OLARIO

Insula Oceani Aquitanici, in ora Santoniae, contra ostium Carentonii fluvii, 2. leucis in Occidentem, l'Iste d'Oleron Gallis. Extenditur a Septentrione in Meridiem per 6. leuc. Lata est 2. Cum arce permunita, in parte Austral Insulae, quae 1. cum dimid. leuc. distat ab ostio Separae fluv. in Occident, 3. a Rea Insula in Meridie, 6. a Rupella in Africum. Fertilis probeque culta, vicos amplius 115. habet, in quibus eminent S. Dionysii, S. Georgii, S. Petri, Dolutum et Castellum, portu commodô instructum. Ipsa dioecesi Santonicae ascribitur, Olarionensium lepusculorum meminit Sidonius. Ab ea, Sinus Aquitanici in sularum maxima, nonnumquam et vicinae insulae, ut Radis quae Rupellanae dioeceseos est, Aia l'Isle Dais, Varenna la Garanne, Oria l'isle d'Oire, aliaeque proximae dicuntur Insulae Olarionenses les Isles d'Oleron. Hadr. Vales. Notit. Gall.